Titanic, Costa Concordia, Disney Wonder

Maandag 30 september

Een vreselijke nacht. Ik heb ieder uur gezien en amper geslapen. Ruim 20 uur onderweg zijn en met de zon mee vliegen een tijdsverschil van 12 uur is een heel raar gevoel. Het was hier avond, in Nederland ochtend, maar het voelde voor mij als midden op de dag.

Om 05.30 ging de wekker. Tas klaar maken, opfrissen en naar het ontbijt. Ik kende nog niemand, dus kon nog kekker even rustig alleen ontbijten. Daarna spullen pakken en rond 07.00 klaar gaan zitten voor de bus.

Daar zaten meerdere mensen te wachten en vroeg eens meisje of ik ook voor Disney kwam. Zo leerde we snel onze training groep kennen en konden we de bus in.

We reden een stuk langs de mooie havens van Honolulu om bij een oud gebouw aan te konen. Vroeger was dir het opvang centrum voor mariniers. De stad was er klaar mee dat de mariniers dronkend door de stad slenterde dus kwam er hier een opvang plek. Nu is het onderandere een goedkoop hostel voor zwervers, daarnaast ook een trainingslocatie voor allerlei soorten veiligheidstrainingen op zee. Omdat Disney zelf ook veel traingen doet hoefden wij maar een korte versie.

De eerste dag zou alleen maar bestaan uit theorie en de tweede dag praktijk.

De trainingen werden gegeven door Dan (oud marinier) en Jim (oud brandweerman en marinier).

Het waren twee aardige enbopen mannen. Ze maaten de saaie theorie behapbaar en interessant om te volgen. Ook veel verhalen uit hun eigen verleden. Jim kon ook veel afgeleid raken door verhalen en tips over Hawaï. De lessen begonnen met een terugblik op de Titanic en een docu over de Costa Concordia. Een duidelijk beeld voor ons dit wil je niet. Ik moet zeggen (misschien door de amerikaanse overdrevenheid en spannning maken in de docu) schrok ik wel een beetje. Bij het hele proces van op een cruise gaan denk je er even niet aan dat het mis kan gaan. Uten lang hebben we gesproken en geluisterd naar 'Wat te doen als...?'. Allle scenarios kwamen voorbij. Man overboord, vuur, verlaat het schip etc. Ook welke materialen er in een redingsboot of vlot zitten. Hoe je een zwempak aan moet doen en hoe je kunt zorgen dat je gevonden wordt op zee. Aan het einde van de dag kregen we een examen. Na een dag luisteren, lezen en vertalen vond ik sommige termen moeilijk te vertalen, maar toch geslaagd met 0 fouten. Het was een lange dag met heel veel info, maar wel een hele interessante dag.

Dinsdag 1 oktober. Weer een slechte nacht. Ieder uur gezien. Ik denk ook een kleine spanning, want het klonk bedt pittig wat we bij het zwemmen moeten doen. We worden rond dezelfde tijd opgehaald door de bus. Deze keer zet hij ons af bij een gebouw met zwembad. Daar komen Dan en Jim ook naartoe met alle zwemspullen. We laden de spullen uit en brengen het naar het zwembad. Eenmaal daar leggen Dan en Jim uit wat we gaan doen en hoe de eerste test eruit zal zien. Ook is er een lifeguard aanwezig die ons ook zal checken en helpen. Ik ben echt blij met de groep die we hebben. Iedereen supporten elkaar en ondersteunde elkaar. Er waren een aantal meiden due eigenlijk niet konden zwemmen, maar we hebben ze echt goed aangemoedigd dat het goed kwam.

Het eerste onderdeel. Binnen twee minuten in een soort wortelpak klimmen. Nou zo makkelijk was dat nog niet. Gelukkig wist ik nog duidelijk de stappen en Dan had gezegd 'slow is smooth, smooth is fast. Met dat in mijn hoofd begon ik, maar jeetje wat was het lastig. Mijn benen schoven redelijk snel de broekspijpen in, maar mijn voeten zaten niet helemaal recht. Ik maakte mijn enkels vast en moest opstaan. Mijn linkervoet schoof direct goed, maar mijn recht zat scheef. Dan roept 30 seconden. Oké, ik moet door. Ik moet zo klaar staan. In een noodsituatie moet je ook door. Opstaan en mijn linkerarm als eerste in het pak hijsen. Daarna de muts ol tot over mijn haarlijn tot bij de wenkbrouwen. Oke ook gelukt. Nu mijn rechterarm, maar jeetje dat is moeilijk als dat pak al op spanning staat. 1 minuut. Ik trek het pak over mijn rechterarm en zie dat anderen al klaar zijn. Ik wurm mijn arm erin. Dan komt kijken en zegt dat ik goed opweg ben. Ik krijg mijn arm erin en mazk de rits dicht. Die is heel zwaar, omdat hij waterdicht is. 20 seconden roept Dan. De laatste stap is de flap voor mijn mond strak dichtvouwen, maar de klitttenband blijft niet zitten. Iemand van de groep ziet me struggelen en komt helpen, maar haar lukt het ook niet. Ik trek nog een keer hard en het blijft gelukkig zitten. Well done roept Dan. Iedereen was binnen de tijd. Ik voel me ook 'well done' want het is zo heet in dat pak dat ik bijna gaar ben. Jim roept 'Abandon ship'. Oftewel het water in. Ik denk aan de techniek van het springen en plop het water in. Onderwater voel ik de lucht in mijn pak opblazen. Er komt toch wat water door mijn mondkap in mijn mond, maar hij blijft toch goed dicht tijdens het drijven. We moeten snel een cirkel maken, een lijn en een vlot. Met armen en benen aan elkaar blijven en steeds checken of iedereen er nog is en gezond is. Tijdens het zwemmen in een vlot zijn er twee die (zogenaamd) bewusteloos zijn en uit het water op ons moeten worden getilt. Het lukt allemaal en we zijn echt een goed team. We oefenen nog een baantje zwemmen wat echt zwaar is en super heet en gelukkig mag het pak dan uit. Over naar de zwemvesten waarmee we ongeveer dezelfde oefeningen hebben. Teamwork en bij elkaadr blijven. Dan komt het eindonderdeel. Ik dacht het pittigste. Het opblaasbare vlot. In het water legt Jim een groot reddingsvlot op de kop. Wij moeten hem met de juiste techniek omdraaien, er onderuit zwemmen erin klimmen en het reddings anker (parachute die zorgt dat het vlot niet te snel weg drijft) in het water gooien en weer terug halen. Ik ging als tweede. Ik dacht dan ben ik er vanaf en kan ik de meiden die niet konden zwemmen misschien nog wat tips geven. Het ging super goed. Het was eigenlijk makkelijker dan ik dacht. Het kwam vooral door de techniek die Jim ons had geleerd, waardoor ik makkelijk die stappen kon volgen. Het was ook echt leuk dat iedereen klapte en juichte toen ik klaar was. Zo deden we dat bij iedereen want iedereen was toch gespannen. Daarna moest ik nog even twee minuten watertrappelen voor de life guard, maar als nederlander was dat heel makkelijk. Daarna konden we nog ff zwemmen en gingen we douchen en opruimen. Tien iedereen buiten was kregen we te horen dat we allemaal waren geslaafd en kregen ons certificaat. Weer een stapje dichter bij het schip!